Róże Świętej Rity

Święta Rita urodziła się w 1381 r. w wiosce Roccaporena, w regionie Umbria. Była jedynym dzieckiem rodziców, którzy doczekali się córki będąc już w podeszłym wieku. Od wczesnej młodości Rita pragnęła poświęcić się Bogu w życiu zakonnym. Ulegając jednak woli rodziców poślubiła młodego człowieka, pochodzącego z dobrej rodziny, ale o trudnym charakterze i lubiącego życie pełne rozrywki. Swoją dobrocią Rita potrafiła pozyskać męża dla Boga i pomóc mu w prowadzeniu uczciwego i odpowiedzialnego życia.
W walce między wrogimi stronnictwami mąż Rity zginął z rąk przeciwników politycznych. Umierając, przebaczył swoim mordercom. Ale dwaj synowie pragnęli pomścić śmierć ojca. Rita modliła się za nich prosząc Boga, by raczej zabrał ich ze świata i nie dopuścił do zemsty. Obaj synowie zmarli wkrótce w czasie epidemii.

Rita została sama, ale z sercem pełnym miłości. Swoją modlitwą i ofiarą doprowadziła do pojednania zwaśnionych rodzin swego męża i jego zabójców. Pokonawszy trudności, została przyjęta do klasztoru Sióstr Augustianek w Cascia. Jako zakonnica służyła Bogu i ludziom jeszcze przez 40 lat, wiodąc życie modlitwy, pokuty i umartwienia, pełne pracy i uczynków miłosierdzia wobec chorych i ubogich. 15 lat przed śmiercią otrzymała na czole stygmat korony cierniowej Chrystusa, jako znak szczególnego z Nim zjednoczenia. Zmarła 22 maja 1457 r.

Atrybutem towarzyszącym św. Ricie jest róża , która podczas ostatniej zimy przed jej śmiercią, jak głosi legenda, zakwitła w jej ogrodzie. Stąd w dniu jej święta 22 maja poświęca się płatki róż, przynoszonych do kościoła przez wiernych. Używane z wiarą i modlitwą, wielu osobom przyniosły ulgę w cierpieniu, pociechę i pomoc w trudnych sytuacjach życiowych, powrót do zdrowia.

Zwyczaj poświęcania róż zachowywany jest nie tylko w sanktuarium w Cascia, ale i w innych ośrodkach kultu św. Rity w wielu krajach. W Polsce takim ośrodkiem jest augustiański kościół św. Katarzyny w Krakowie, gdzie przed figurą św. Rity 22. dnia każdego miesiąca odprawiana jest Msza św. w intencjach polecanych Bogu przez jej wstawiennictwo. Ośrodkami kultu św. Rity w Polsce są także Domy zakonne sióstr augustianek oraz kościół pw. Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu. Sw. Rita również w naszej Ojczyźnie zyskuje coraz więcej czcicieli, a za jej pośrednictwem wierni doznają wielu łask. Świadczą o tym liczne prośby o poświęcone płatki róż, intencje modlitw przysyłane z całego kraju na comiesięczne nabożeństwa i świadectwa o otrzymanych łaskach.

Wyróżnienie związane z jej imieniem - Nagroda Sw. Rity - przyznawane jest corocznie w Cascia osobom dającym swą postawą świadectwo przebaczającej miłości (otrzymały je między innymi matka Ks. Popiełuszki i piosenkarka Eleni).

Św. Rita jest wzorem dla kobiet różnego stanu, patronką żon, matek, zakonnic, orędowniczką w sprawach trudnych i po ludzku beznadziejnych. Połączyła w swoim życiu trud pracy i miłosierdzie chrześcijańskie z głęboką mistyką cierpienia. Doświadczyła wielu cierpień i przeciwności w różnych stanach życia i potrafiła pokonywać wszelkie przeszkody w duchu pokory i miłości. Wszędzie czyniła pokój, niosła pojednanie zwaśnionym i skłóconym. Nie dokonała w życiu niczego takiego, co jest wielkie w oczach świata. Wypełniała tylko zawsze zwyczajne obowiązki swego stanu w duchu pokornego poddania się woli Bożej, z nadzwyczajną wiernością. Jej postać jest wzorem świętości aktualnym także i dziś, po wielu wiekach.