Siostry Augustianki prowadziły Przedszkole od 1945 r. do 1963 r.  Sytuacja polityczna w kraju w czasach komunizmu, spowodowała odebranie Zgromadzeniu budynku przedszkola oraz zakazała Siostrom prowadzenia dalszej działalności wychowawczo-dydaktycznej. Prowadzenie przedszkola przy ul. Piekarskiej 7a objęła kadra państwowa. Z utratą budynku oraz z zakazem dalszej pracy oświatowej nie mogły pogodzić się zarówno Siostry jak i Rodzice dzieci. Ówcześni Przełożeni Zgromadzenia wygospodarowali miejsce na przedszkole na terenie  klasztoru i tam, przez 26 lat uczęszczały dzieci do tzw. Naszej Gromadki.

 Z dniem 30 czerwca 1989 roku Ministerstwo Oświaty i Wychowania podjęło decyzję o oddaniu budynku przedszkolnego Siostrom Augustiankom. Wymagało ono gruntownych remontów i rozbudowy. Dziś, po upływie już 25 lat, może poszczycić się obszernymi i bogatymi w pomoce dydaktyczne salami zajęć, estetyką wnętrz oraz wyposażeniem placu zabaw dla dzieci.

 Nie sposób przy przytaczaniu wycinków z historii naszego przedszkola nie wspomnieć o wybitnym jego pedagogu – Siostrze Teresie Wędzicha.

Pani Anna Borowska Wizytator Oświaty i Wychowania w Krakowie tak pisała o Siostrze Teresie w jednym z artykułów zamieszczonych w czasopiśmie „Wychowanie w przedszkolu”:

Siostra Teresa już w czasie  II wojny światowej opiekowała się dziećmi z rodzin biednych i zaniedbanych. W la­tach 1945-1963 pracowała jako wychowawczyni dzieci oraz kierowniczka Przedszkola “Caritas” nr 41 w Krakowie. Pracę w tamtym okresie wspomina z sentymentem. Panujący wtedy niedostatek socjalno-bytowy wychowawcy musieli rekompensować inwencją, pomysłowością oraz umiejętnościami organizacyjnymi. Siostra Teresa pracowała z dziećmi bez pomocy zabawek, książek. Mogła liczyć wyłącznie na swoje pomysły. Jak wspomina, pomimo licznej grupy, dzieci były uśmiechnięte, szczęśliwe, doskonale czuły się w gronie rówieśników.

Z dniem 30 czerwca 1989 roku Siostra Teresa ponownie zosta­ła dyrektorem Przedszkola nr 41 w Krakowie. Pierwsze lata – po odzyskaniu budynku i uruchomieniu przedszkola przez Siostry – były bardzo trudne. Należało wyremontować cały budy­nek, doposażyć pomieszczenia w podstawowy sprzęt i pomoce dydaktyczne. O zaangażowaniu i włożonym trudzie świadczą zapisy i zdjęcia skrupulatnie zamieszczane w kronice przedszkolnej przez jedną z Sióstr. Praca opłaciła się, przedszkole odzyskało zaufanie społeczne. Obecnie ustawiają się kolejki rodziców, chcących zapisać swoje dziecko do tego przedszkola. Siostra Teresa może służyć za przykład nauczycielkom przedszkolnym. Jest życzliwa, uśmiechnięta, empatyczna, skromna, chętnie służy pomocą wszystkim potrzebującym.  Jest także otwarta na nowości, chłonie nową wiedzę – bierze udział we wszystkich organizowanych kursach doskonalenia zawodowego. Ma dar układania wierszy, piosenek i inscenizacji, które wykorzystuje w pracy z dziećmi. Organizowane przez Nią uroczystości przedszkolne są na bardzo wysokim poziomie, przyciągają wielu sympatyków przedszkola. Wszystkie osoby, które zetknęły się z siostrą Teresą, wyrażają swój podziw dla Jej wielkiego serca i umysłu. Swoją dobrą ocenę Przedszkole nr 41 Zgromadzenia Sióstr Augustianek zawdzięcza pracy wszystkich Sióstr, ale niezaprzeczalnym liderem dokonań jest Siostra Teresa.

artykuł pochodzi z czasopisma: “Wychowanie w przedszkolu” 8/10/2000